Wpływ fazy pływu i dna na wybór drogi
W strefach przybrzeżnych prąd pływowy jest najsilniejszy mniej więcej w połowie czasu między wysoką wodą a niską lub między wodą niską a wysoką.
Prąd zawraca (w przybliżeniu) w momentach HW i LW. Dokładna godzina nawrotu jest trudna do przewidzenia z dużą precyzją, ponieważ oprócz położenia Słońca i Księżyca, na prąd mają wpływ również wiatr, falowanie, zasolenie a także czynniki geograficzne. Moment nawrotu jest również związany z rzeźbą dna: woda zawraca wcześniej w strefie położonej bliżej brzegu a później na otwartym morzu. Różnica może być znaczna i wynosić 30 minut dla punktów odległych od siebie tylko 1 milę.
Wyobraźmy sobie, że płyniemy w kierunku W wzdłuż brzegu po lewej burcie. Prąd odpływu płynie w kierunku W, a prąd przypływu w kierunku E. Schematyczny rysunek przedstawia właściwą strategię w tej sytuacji:
- Podczas odpływu, silniejszy prąd jest dalej od brzegu a słabszy bliżej. Pozycja oddalona od brzegu jest bardziej opłacalna by płynąc w kierunku zachodnim.
- W momencie LW, blisko brzegu prąd słabnie i zawraca. Dla kursu W pozycja oddalona od brzegu ciągle jest bardziej interesująca
- Jakiś czas po momencie LW, blisko brzegu prąd nasila się (ponieważ powstał wcześniej), ciągle pozostajemy dalej od brzegu.
- Podczas wyraźnego przypływu, prąd oddalony od brzegu przyśpiesza coraz bardziej i staje się szybszy od tego blisko brzegu. Opłacalna jest więc zmiana pozycji na tę bliżej brzegu.
- W momencie HW prąd blisko brzegu słabnie i zawraca. Dla kursu W pozycja bliżej brzegu jest bardziej interesująca.
- Jakiś czas po momencie HW, blisko brzegu prąd nasila się (ponieważ powstał wcześniej), ciągle pozostajemy bliżej brzegu.
- Idem jak punkt 1. Podczas odpływu silniejszy prąd jest dalej od brzegu a słabszy bliżej brzegu. Pozycja oddalona od brzegu znów staje się bardziej opłacalna
Widzimy więc, że strategia w tej sytuacji polega na wybraniu najbardziej korzystnego prądu lub odrzuceniu najbardziej niekorzystnego. Zmiana odbywa się nie w czasie momentu wysokiej albo niskiej wody, a 1-2 godziny później.
Najkrótsza droga nad dnem i najkrótsza droga po wodzie
Wynalazek GPS spowodował, że wiedząc że prąd pływowy zawsze wraca, lubimy płynąć w kierunku portu czy innego punktu zwrotnego po najkrótszej drodze nad dnem. Ignorujemy wtedy prąd i sterujemy na docelowy WP. Niestety, ta beztroska metoda powoduje, że mimo że nasza droga nad dnem faktycznie jest najkrótsza, droga po wodzie wydłuża się. W rezultacie nasz jacht musi bezsensownie pokonać dłuższy dystans po wodzie aby osiągnąć cel. Rysunek poniżej przedstawia taką sytuację w sposób przesadny, ale zrozumiały. Nasz jacht, płynąc po najkrótszej drodze nad dnem, w rzeczywistości walczy z prądem i kreśli na wodzie fantazyjne esy-floresy, wydłużając niepotrzebnie drogę.
Na rysunku poniżej widzimy jacht, którego kapitan wie, że woda płynie w jednym kierunku przez około 6 godzin, po czym zatrzymuje się i zaczyna płynąć w przeciwnym. Dobry skipper nie walczy z prądem, tylko tak kalkuluje drogę, żeby jego jacht znalazł się, znoszony w bok prądem, w punkcie docelowym w odpowiednim momencie. Wykreślenie takiej drogi “analogowo” jest dość żmudne, ale na zmiennym prądzie z pomocą przyjdzie nam program do routingu, który obliczy za nas idealny Kąt Drogi po Wodzie, podając nam dokładne pozycje pośrednich WP, na które będziemy sterować jeden po drugim.
Płynąc w poprzek prądu nawracającego wybieramy
Ponieważ moment nawrotu prądu pływowego jest związany z rzeźbą dna
- 1 - Trochę historii
- 2 - Ogólnie o prądzie – przypomnienie
- 3 - Zjawisko pływów
- 4 - Dane harmoniczne
- 5 - Obliczanie Kąta Drogi po Wodzie
- 6 - Porty i kotwiczenie na wodach pływowych
- 7 - Batymetryczne efekty lokalne
- 8 - Wpływ fazy pływu i dna na wybór drogi
- 9 - Griby prądu
- 10 - Weather Routing – pogodowe planowanie drogi
- 11 - Droga w poprzek prądu
- 12 - Odczyt drogi