Wpływ fazy pływu i dna na wybór drogi

W strefach przybrzeżnych prąd pływowy jest najsilniejszy mniej więcej w połowie czasu między wysoką wodą a niską lub między wodą niską a wysoką.

Prąd zawraca (w przybliżeniu) w momentach HW i LW. Dokładna godzina nawrotu jest trudna do przewidzenia z dużą precyzją, ponieważ oprócz położenia Słońca i Księżyca, na prąd mają wpływ również wiatr, falowanie, zasolenie a także czynniki geograficzne. Moment nawrotu jest również związany z rzeźbą dna: woda zawraca wcześniej w strefie położonej bliżej brzegu a później na otwartym morzu. Różnica może być znaczna i wynosić 30 minut dla punktów odległych od siebie tylko 1 milę.

Wyobraźmy sobie, że płyniemy w kierunku W wzdłuż brzegu po lewej burcie. Prąd odpływu płynie w kierunku W, a prąd przypływu w kierunku E. Schematyczny rysunek przedstawia właściwą strategię w tej sytuacji:

1. Podczas odpływu, silniejszy prąd jest dalej od brzegu a słabszy bliżej. Pozycja oddalona od brzegu jest bardziej opłacalna by płynąc w kierunku zachodnim.
2. W momencie LW, blisko brzegu prąd słabnie i zawraca. Dla kursu W pozycja oddalona od brzegu ciągle jest bardziej interesująca
3. Jakiś czas po momencie LW, blisko brzegu prąd nasila się (ponieważ powstał wcześniej), ciągle pozostajemy dalej od brzegu.
4. Podczas wyraźnego przypływu, prąd oddalony od brzegu przyśpiesza coraz bardziej i staje się szybszy od tego blisko brzegu. Opłacalna jest więc zmiana pozycji na tę bliżej brzegu.
5. W momencie HW prąd blisko brzegu słabnie i zawraca. Dla kursu W pozycja bliżej brzegu jest bardziej interesująca.
6. Jakiś czas po momencie HW, blisko brzegu prąd nasila się (ponieważ powstał wcześniej), ciągle pozostajemy bliżej brzegu.
7. Idem jak punkt 1. Podczas odpływu silniejszy prąd jest dalej od brzegu a słabszy bliżej brzegu. Pozycja oddalona od brzegu znów staje się bardziej opłacalna

Widzimy więc, że strategia w tej sytuacji polega na wybraniu najbardziej korzystnego prądu lub odrzuceniu najbardziej niekorzystnego. Zmiana odbywa się nie w czasie momentu wysokiej albo niskiej wody, a 1-2 godziny później.

Najkrótsza droga nad dnem i najkrótsza droga po wodzie

Wynalazek GPS spowodował, że wiedząc że prąd pływowy zawsze wraca, lubimy płynąć w kierunku portu czy innego punktu zwrotnego po najkrótszej drodze nad dnem. Ignorujemy wtedy prąd i sterujemy na docelowy WP. Niestety, ta beztroska metoda powoduje, że mimo że nasza droga nad dnem faktycznie jest najkrótsza, droga po wodzie wydłuża się. W rezultacie nasz jacht musi bezsensownie pokonać dłuższy dystans po wodzie aby osiągnąć cel. Rysunek poniżej przedstawia taką sytuację w sposób przesadny, ale zrozumiały. Nasz jacht, płynąc po najkrótszej drodze nad dnem, w rzeczywistości walczy z prądem i kreśli na wodzie fantazyjne esy-floresy, wydłużając niepotrzebnie drogę.

Na rysunku poniżej widzimy jacht, którego kapitan wie, że woda płynie w jednym kierunku przez około 6 godzin, po czym zatrzymuje się i zaczyna płynąć w przeciwnym. Dobry skipper nie walczy z prądem, tylko tak kalkuluje drogę, żeby jego jacht znalazł się, znoszony w bok prądem, w punkcie docelowym w odpowiednim momencie. Wykreślenie takiej drogi “analogowo” jest dość żmudne, ale na zmiennym prądzie z pomocą przyjdzie nam program do routingu, który obliczy za nas idealny Kąt Drogi po Wodzie, podając nam dokładne pozycje pośrednich WP, na które będziemy sterować jeden po drugim.